پزشکی

غوطه وری در آب و هایپوترمی

این متن ادامه مطلب دلایل هایپوترمی می باشد.

هایپوترمی همچنان یکی از موانع اصلی شنا کردن یا شیرجه زدن در آب سرد است. کاهش سرعت حرکت انگشتان در اثر درد یا بی حسی ایمنی عمومی و ظرفیت کار را کاهش می دهد و بدین ترتیب، خطر سایر آسیب دیدگی ها نیز افزایش می یابد.

عوامل دیگری که فرد را مستعد هایپوترمی می کنند عبارتند از کم شدن آب بدن(dehydration)، عدم گرم سازی مجدد مناسب بدن در فاصله بین شیرجه های مکرر، شروع به غواصی در حالی که فرد لباس غواصی اش سرد و خیس است، عرق کردن در حین کار، نامناسب بودن عایق حرارتی (برای مثال: لباس غواصی نازک) و نامناسب بودن وضعیت جسمانی.

گرما در آب بسیار سریع تر از دست می رود تا در هوا.
بنابراین، دمای آبی که ممکن است برای دمای هوای بیرون کاملا مناسب باشد ممکن است به هایپوترمی منجر شود؛ اگرچه این امر معمولا عامل بالینی مستقیم مرگ نجات یافتگان از آب نیست.

آب با دمای °10سانتیگراد می تواند در زمانی به کوتاهی یک ساعت و آب با دمای نزدیک به یخ زدگی می تواند در زمانی به کوتاهی یک ربع ساعت به مرگ بیانجامد.

یک مثال قابل ملاحظه این امر در غرق شدن تایتانیک اتفاق افتاد؛ بیشتر افرادی که در آب با دمای °C 2- افتادند ظرف مدت 15-30 دقیقه جان خود را از دست دادند.

عامل اصلی مرگ در آب سرد معمولا واکنش بدن به از دست دادن گرما و دمای نزدیک به نقطه انجماد آب است، نه خود هایپوترمی (از دست رفتن دمای مرکزی بدن).
برای مثال، حدود 20 درصد قربانیانی که به درون دریاهای نزدیک به نقطه انجماد می افتند ظرف مدت دو دقیقه، در اثر شوک سرما (تنفس سریع خارج از کنترل و نفس های بریده بریده که منجر به بلعیدن آب می شود، افزایش شدید فشارخون و آسیب قلبی را در بردارد و به ایست قلبی و سراسیمگی می انجامد)؛ پنجاه درصد دیگر ظرف مدت 15-30 دقیقه در اثر از کارافتادگی ناشی از سرما جان خود را از دست می دهند (ناتوانی در استفاده از دست و پا یا کنترل آنها برای شنا کردن یا گرفتن اشیا رخ می دهد، چرا که بدن برای حفاظت از خود ماهیچه های غیر اصلی (دست و پا) را از کار می اندازد تا از هسته بدن محافظت کند). خستگی مفرط و بیهوشی باعث غرق شدن می شود؛ بقیه هم در زمانی مشابه دچار این اتفاق می شوند.

مترجم: افسانه مینایی

ادامه این مطلب در پاتوفیزیولوژی هایپوترمی