تکنیک ها

دیوییشن (Deviation)

دیوییشن همانند ری بیلی طناب را از نقاط سایش دور می‌سازد. تفاوت این است که دیوییشن‌‌ ها طناب را با یک گره به‌جایی وصل نمی‌کنند. طناب به‌سادگی از یک کارابین می‌گذرد که با یک‌تکه طناب یا اسلینگ (Sling) به نقطه مورد نظرمان متصل است و طناب را از سنگ و یا جریان آب دور می‌کند. فشار وارد بر روی اسلینگ بستگی به زاویه‌ای دارد که طناب تغییر جهت داده است.

تغییر جهت طناب با زاویه 15 درجه معمول است؛ نیروی وارد بر اسلینگ مساوی با یک/ چهارم وزن دره‌نورد است. این مقدار برای زاویه 30 درجه به نصف افزایش می‌یابد. هرچند گاهی اوقات، زاویه در محل دیوییشن بیشتر است.

هنگامی‌که زاویه به 60 درجه می‌رسد، نیروی وارد بر اسلینگ دیوییشن معادل همان نیرویی است که بر کارگاه اصلی وارد می‌شود یعنی با وزن دره‌نورد مطابقت می‌کند. ما به‌ندرت از این زاویه می‌گذریم. در این نقطه تکیه‌گاه دیوییشن باید حداقل به قدرت یک کارگاه معمولی باشد.

نکات کلیدی:

قرار دادن دیوییشن درجایی که گیره پا وجود دارد عبور از آن را ساده‌تر می‌سازد به‌ویژه اگر زاویه بازتری داشته باشد.(در صورت نبود فضایی جهت قرار دادن پا، می توان با نصب پارکاب به دیوییشن عبور راحت تری داشت).
دیوییشن را به‌نوعی قرار دهید که در صورت کنده شدن آن خطری آنی برای دره‌نورد رخ ندهد، همانند خفه شدن زیر آبشار، تاب خوردن به‌سوی سنگی ناپایدار، پاره شدن روی لبه‌ای تیز، سقوط به درون شکافی تنگ. زمانی امکان رخ دادن این اتفاق زیاد است که زاویه دیوییشن زیاد باشد، پس در چنین شرایطی به‌جای دیوییشن از ری‌بیلی استفاده می‌کنیم.

مزایای دیوییشن (Deviation) :

در مقایسه با ری‌بیلی، نصب دیوییشن و گذر از آن در هر دو جهت راحت‌تر است.
دیوییشنها طناب کمتری استفاده می‌کنند زیرا اضافه طناب نیاز ندارند.
در حالتی که زاویه دیوییشن کم باشد، صرفاً نیاز به ابزار و تکیه‌گاه با مقاومت متوسط خواهیم داشت.
حتی اگر یک دیوییشن کنده شود، صرفاً به تاب خوردن منتهی می‌گردد، بدون اینکه خطر سقوط قابل‌توجهی بر سر راهمان باشد.

اشکالات دیوییشن (Deviation) :

دو دره‌نورد نمی‌توانند در آن واحد بر روی طنابی که با دیوییشن طناب ریزی شده سوار شوند زیرا دارای تکیه‌گاه‌های مستقل نیستند. برای حرکت سریع‌تر روی طناب در گروه‌های بزرگ و آبشارهای بزرگ استفاده از ری‌بیلی‌ توصیه می‌گردد.
در زوایایی بیشتر از 30 درجه گذر از یک دیوییشن می‌تواند دشوار باشد، به‌ویژه اگر باری سنگین داشته باشیم. داشتن یک گیره پا در این شرایط ضروری است.
نصب دیوییشن ممکن است ساده به نظر برسد، اما اگر برای نصب آن به‌اندازه کافی فکر نکرده باشیم، عبور از آن به‌سادگی می‌تواند تبدیل به یک کابوس گردد.
در مجموع ری‌بیلی‌ها و دیوییشن‌ها مکمل یکدیگرند. وقتی کمی تغییر جهت طناب کافی است که از نقاط سایش و دوش آب سرد دوری کنیم، نصب دیوییشن بهترین گزینه است.

عبور از دیوییشن در فرود:

هنگامی‌که چشمان ما مقابل کارگاه ایجاد شده بر روی سنگ رسید، ابزار فرود خود را قفل کامل نموده و گره اصطکاکی را تا حد امکان به ابزار فرود نزدیک می کنیم.
خود را توسط خودحمایت کوتاه به کارگاه متصل می‌کنیم، این امر مانع خارج از کنترل شدن یا تاب خوردن می‌شود.
تسمه کارگاه دیوییشن را گرفته، خود را به سمت کارگاه بکشید تا آن را بی‌وزن کرده و کارابین آن را از طناب در زیر ابزار فرود بازکرده و به طناب بالای ابزار فرود (بالای گره اصطکاکی) منتقل کنید.
خودحمایت را جدا می‌کنیم.
قفل ابزار فرود را بازنموده و به نرمی و با آهستگی آغاز به فرود می‌کنیم.
در هنگام عبور از دیوییشن هیچ ابزاری از طناب جدا نمی‌شود.

عبور از دیوییشن (Deviation) در صعود:

تا کارابین دیوییشن صعود کرده و به‌آرامی آن را به سمت بالا ببرید تا طناب یا اسلینگ آن به صورت افقی گردد.خودحمایت را به کارگاه متصل می‌کنیم تا مانع خارج شدن از دیوییشن یا تاب خوردگی شما شود.
تسمه کارگاه دیوییشن را گرفته، خود را به سمت کارگاه دیوییشن بکشید تا آن را بی‌وزن کرده و کارابین آن را از طناب در بالای ابزار صعود باز نموده و به طناب زیر ابزار صعود منتقل کنید.
در این حالت خودحمایت خود را باز کنید.
هنگامی‌که خودحمایت را آزاد می‌سازید، طناب زیرین کارابین دیوییشن را نگه‌دارید تا به‌آرامی رها شوید و از تحت کنترل بودن عملیات، اطمینان پیدا کنید و به صعود ادامه می‌دهید.
هرگز ابزارهای صعود را از طناب جدا نسازید.