کوئیک درای آلپی دره نوردی

کوئیک درای آلپی دره نوردی The Alpine Canyon Quickdraw

این متن ادامه مطلب کوییک درای دره نوردی The Canyon Quickdraw می باشد.

بخش دوم: تجدید نظر در مورد کوئیک درا

در قسمت اول ستون همیشگی خود مطلب ” کوئیک درای دره نوردی” را با پرسشی به پایان بردم که لارن پوبلان، مدرس عالی ICOpro مطرح کرده بود: آیا راهی وجود دارد که با استفاده از یک کوئیک درا یک نقطه مرکزی میان دو کارگاه غیر متصل ایجاد کرد؟ آیا می توان با استفاده از یک کوئیک درا “نقطه اصلی کارگاه Master Point ” بین دو بولت ایجاد کرد؟ سوالات او به طور مستقیم با آزمایشات من و راس در مورد کار با کوئیک درای تی شکل T-quickdraw مرتبط بود. و پاسخ ساده بود، کوئیک درای تی شکل قدرت لازم برای حل این مشکل را نداشت.

پرسش لارن نتیجه مثبتی داشت و باعث بروز بحث های زیادی شد که من با بسیاری از دره نوردان بزرگ مطرح کردم. اصلا چرا باید از کوئیک درا استفاده کنیم؟ مطمئنا برای افزونه کردن دو بولت راهکارسریعی است اما برای تقسیم نیرو بین دو بولت کاری انجام نمی دهد! اگر یک نقطه تحت بار x از بین برود، نقطه دیگر فاکتور سقوط x+a را متحمل می شود. در این صورت فاجعه رخ می دهد، در اصل دو بار فاجعه رخ می دهد. چرا که همه چیز از دست می رود. در چنین سناریویی افزونگی به تنهایی کافی نیست.

بعضی از متخصصان فرانسوی پیش تر هم با این مشکل مواجه شده بودند. بنجامین بوشی، یکی از دوستان خوب من اولین کسی بود که در سال 2013 ابزار مفیدی را به من نشان داد: یک تکه طناب نیمه استاتیک 1.5 متری که در دو انتهای آن گره هشت زده شده (نکته حاشیه ای: بن یک وبلاگ فوق العاده در سایت canyonexpe.fr دارد).

او از این طناب برای همه کار استفاده می کرد، از توسعه (بلند کردن) دم گاوی خود گرفته تا تقسیم بار بین بازوهای کارگاه. از من پرسید چرا هنوز از کوئیک درای دره نوردی استفاده می کنم؟ من از آموزش های قدیمی پیروی می کردم. او این تکه طناب را به دو نقطه کارگاهی متصل می کرد و سپس یک نقطه اصلی کارگاه بر روی آن ایجاد می کرد.

سیستم های آموزشی جدید از این تکه طناب به منظور افزونگی دو بولت و تقسیم بار بر روی آنها استفاده می کرد. اذعان داشتم که این روش موثرتر و مطمئن تر بود، اما به چندین دلیل برای من ایده آل نبود، یکی اینکه کارگاه ایجاد شده با طناب نیمه استاتیک به دلیل کشسانی که دارد، سایش طناب را افزایش می دهد، علاوه بر این، اگر در فرود یک تاب (نوسان) بزرگ وجود داشته باشد، در این صورت تکلیف تقسیم بار بین بازوها چه می شود؟ و نکته آخر که برای من از همه مهم تر است، این کیت خیلی سنگین بود.

با در نظر گرفتن راه حل بن و همچنین ایده ی من و راس در مورد کوئیک داری تی شکل، هیچ کدام راه حل رضایت بخش و درخشانی نبود. برگشتم به نقطه اول. در حالی که بی هدف در اینترنت جستجو می کردم، به تکنیکی برخوردم که مدت ها از آن چشم پوشی می کردم، کوئیک درای آلپی دره نوردی : این کوئیک درا عموما در مسیرهای ابزارگذاری مورد استفاده قرار می گیرد.

عملکرد آن به صورتی است که همانند یک کوئیک درا با طول معمولی عمل کند و در صورت لزوم، می توان طول آن را برای کاهش شکست طناب افزایش داد. به طور نرمال این کوئیک درا از یک تسمه 60 سانتی متری و دو کارابین پیچ تشکیل می شود. زیبایی واقعی این کیت در نحوه ی کوتاه و بلند کردن آن توسط سنگنوردان است. (ویدئوی زیر را ببینید.)

با بررسی کوئیک درای آلپی دره نوردی این مساله به ذهنم رسید که آیا می توان این ایده را در زمینه دره نوردی هم توسعه داد؟ همان تکنیک های قدیمی ولی با حقه های جدید.

کوئیک درای آلپی دره نوردی (ACQ)

متشکل ازیک اسلینگ داینیمای 60 سانتیمتری و دو کارابین پیچ HMS کوچک می باشد. هدف ACQ کاهش شکست طناب نیست، بلکه ایجاد یک نقطه مرکزی بین دو کارگاه غیر متصل است. من در مورد این مساله شک داشتم که آیا طول اسلینگ 60 سانتیمتری کافی هست یا خیر، ولی این تکنیک دقیقا همان چیزی است که به آن نیاز داشتم.

از آن جا که ACQ از یک اسلینگ استاندارد 60 سانتیمتری تشکیل شده، کاربردهای آن بسیار متنوع می باشد. اگر دو نقطه کارگاه غیرمتصل داشته باشیم، راه های زیادی برای حل یک مساله وجود دارد. تنها کافی است که فاصله بین نقاط کارگاهی از یکدیگر معقول باشد.